EUSEBIUS

I.

EUSEBIUS

Ep. Nicomediae, Arianus, Constantino Mag. omnibus modis imponere annisus, Athanasium acriter persecutus est. Post Imperatoris mortem, Constantium totamqueve familiam Imperialem, haeresi imbuit, vi in Episcopatum Constantinop. intrusus. Eius sectatores Eusebiani dicti. Obiit A. C. 342. Ecclesiae pestis Sozomen. Socr. Theodoret. etc.

II.

EUSEBIUS

Ep. Thessalonicensis, 10. libb. scripsit contra Andream Monachum quendam Rom. a quo literis paulo durioribus erat offensus. Photius Bibl. coa. 162. Gregor. l. 9. ep. 69.

III.

EUSEBIUS

Ep. Vercellensis. a Liberio P. cum Lucifero Callierio, ad Constantium Imp. missus, Athanasii causâ. In Concilio dein Mediol. A. C. 355. non subscribere solum huius condemnationi renuit, sed et auctor fuit Dionysio Ep. ut nomen suum deleret. Hinc in exilium pulsus. Post mortem Constantii, in Synodo, ab Athanasio habita, fuit. Obiit A. C. 371. Eusebii Comm. in Psalmos Latine vertit, etc Sed nil eius, nisi epistolae quaedam in exilio scriptae, superest. Hieron. Chron. et ep. 75. Ambros. ep. 82. ad Vercell. Greg. Tur. de gl. Confess. c. 3.

IV.

EUSEBIUS

Graecus, fil. Medici Ep. Rom. A. C. 309. post Marcellum: martyrio sub Maxentio coronatus est, A. C. 311. August. Ep. 165. Optat. l. 2. c. Parm. Ei successit Melchiades.

V.

EUSEBIUS

Laodiceae Ep. Alexandriâ oriundus. Eruditione insignis. Euseb. Hist. Eccl. c. 10. et Chron. A. C. 276.

VI.

EUSEBIUS

ab Augusto, ad Carum Imp. historiam scripsit. Evagr. l. 5. c. ult. Item, Sophista, Phot. Bibl. cod. 124.

VII.

EUSEBIUS

cognomento Pamphili (quomodo vocabatur ob amicitiam cum Pamphilo martyre, teste Hieronymo) Caesareae Palaestinae Ep. A. C. 315. quem πολυμαθῆ, καὶ πολυίςτορα merito appellat Geo. Cedreno. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 2. c. 17. Arianus postmodum factus, Eusebio Nicomed. se iunxit, Epiphan. haer. 68. et in Ancor. Athanas. in Synod. Antesignanus sectae, Hieron. Cat. c. 8. etc. secundo Conc. Niceno anathematizatus. Constantino Magno carissimus: Obiit A. C. 340. Praeter hist. Eccl. l. 10. et de vita Constantini Mag. l. 4. composuit. 15. de P. E. Apologiam pro Origene, c. Hieroclem, de dissensione Philosophorum, 10. libb. in Esaiam. c. 30. Porphyrium. Epitomen Hist. et Chronologiam, quam Hieronymus continuavit, usque ad 16. Consulatum Valentis, et Valentiniani, plurimaqueve alia. Vide Basil. c. 29. de Spir. S. c. Amphilochium, Aug. de Trin. Phot. etc. Ioseph. Scalig. inprimis, in Euseb. et Morer. Trithemio, Arianismum cum iam tandem deposuisset, iussu PP. Concilii Nicaeni, quorum sententiam sequutus fuerat, Symbolum Nicaenum dictum composuit, quo in hodiernum usqueve diem Ecclesia usa est, Trithemius. Vir longe clarissimus et in omni Historiarum genere exercit atissimus, Casaub. Scalig. vero ut nullum Scholasticorum veterum illo plus ad historiam Christianismi contulisse, sic nullum plura errata in scriptis suis reliquisse, nullius plures hallucinationes extare, docet; Eius de Praep. et Dem. Evangelica libri, exstant Gr. Lat. cum Notis 2. Vol. fol. Parisiis A. C. 1628. 3. Vol. ibidem A. C. 1629. fol. Genevae 1622. Gr. tantum fol. Lutetiae A. C. 1544. et Basileae A. C. 1579. Commentaria in Psalmos omnes, quae Latina fecit Cassiod. teste Bolduano, prodiêrunt fol. Basileae A. C. 1491. etc.